De sneeuw glanst zacht in het maanlicht vannacht.
Van een voetstap geen blijk
Dit lege verlaten land is vanaf nu mijn koninkrijk.
Van de storm die in mijn woedt
had tot nu toe niemand weet.
Het werd mij teveel hoe ik mijn best ook deed.

Laat niemand toe, spreek niemand aan.
Wees gehoorzaam en ga hier niet vandaan
Voel niets, doe niets, dat iets verraadt.
Das nu te laat...

Laat het los, laat het gaan.
Het roer moet om - ja dat moet.
Laat het los, laat het gaan
Sluit de deuren nu voorgoed.
Wat men daar over mij beweert.
Raakt me hier niet meer...
En kou heeft me sowieso nooit gedeerd.

Het is grappig dat wat afstand zo snel meer inzicht gaf.
Want de vrees die mij steeds
voort joeg glijdt nu al van mij af.
Ik ga op zoek naar wie ik ben.
Verleg de grenzen die ik ken
Geen goed of fout geldt hier voor mij.
Ik ben vrij...

Laat het los, laat het gaan.
Voorbij is de storm in mij
Laat het los laat het gaan.
Geen tranen meer voor mij.
Hier begint mijn nieuw bestaan.
Onbevreesd en vrij.

M'n kracht neemt toe en schept een zuilenrij van steen.
Mijn ziel bouwt een kasteel van ijskristallen om me heen.
In elk kristal weerklinkt de echo van mijn geest
Ga nooit nee nooit meer terug het verleden is geweest.

Laat het los, laat het gaan,
ja ik rijs uit de kilte op.
Laat het los, laat het gaan.
Op deze hoge top
Hier begint nu mijn leven weer.
Vrij en onbevreesd
Kou is voor mij nooit een punt geweest