Eg så deg komma eg såg du va' rein
eg ble heilt ifrå meg
forbanna deg og grein
eg hadde bedt og ropt så lenge
kvifor kom du ikkje før
nå va' det for seint
eg hadde bolta mi dør
eg va ein statue med hjarta
som banka i granitt
berre steinur og ørken
va' landskapet mitt

du tok ikkje auene dine frå meg
du såg te det sprang vatten fram frå stein
eg kviskra: Du må ikkje gå ifrå meg!
du tok meg tett inn te deg og grein
du grein

Eg vet'kje ka eg fant
eg vet'kje ka eg fekk
sjøl og eg blei trist
va eg heil då du gjekk
eg hadde sett eit glimt av himmel
men eg kjente lukt av jord
og eg forsto at mårådagen
alt bere' dine spor
eg fekk pusta i din nåde
og fekk evne te å sjå ditt bilde i min neste
og fekk mot te å gå

der tårene dine møtte jord
vaks ei rose, vaks ditt ord
du sa:ta imot gåva, bror
då du gjekk va' det strimer
av blod i ditt spor